Inhoudsopgave:
De diepten van de zee verbergen voor de mens onbekende monsters en zeedieren die legendes en mythen overtreffen en uit horrorfilms lijken te komen. Zo'n prachtig zeedier is de zeeduivel, die het prototype werd van het monster uit Finding Nemo.
Algemene informatie over zeeduivel
Tijdens het evolutieproces zijn er allerlei wezens op aarde verschenen. In de barre omstandigheden van de zee, op grote diepte, waar het water ijskoud is, bereikt de druk kolossale waarden. Daar is de hoeveelheid voedsel minimaal. Dergelijke leefomstandigheden trekken maar heel weinig zeedieren aan.
Deze ruimte is de thuisbasis van diepzee-zeedieren van het geslacht Cetatioidei, zoals de zeeduivel. Op een diepte van 1.5 tot 3 kilometer voelen ze zich goed. Een bijzonderheid van de diepzeevis is de gemodificeerde straal van de rugvin, die als aas fungeert en qua vorm lijkt op de hengel van de visser. Om deze reden wordt de vis vaak een staartvis genoemd.
Aan het uiteinde van de hengelachtige gemodificeerde vin, die boven de enorme mond met scherpe naaldachtige tanden hangt, zit een kleine huidgroei gevuld met miljoenen gloeiende bacteriën. Dit licht is vooral waardevol waar ondoordringbare duisternis heerst. Het trekt alle andere zeedieren aan die rondzwemmen, zoals een mot wordt aangetrokken door een kaarsvlam. De zeeduivel kan de helderheid en frequentie van het licht regelen om het effect van het uitgezonden licht te verbeteren, dat wil zeggen, het kan de gloeiende bacteriën doven of ontsteken door middel van een spier. Verborgen op de bodem of tussen dikke algen, besluipt de zeeduivel zijn prooi en verslindt hem in een flits zodra de prooi zijn omtrek binnenkomt.
De zeeduivel kan prooien inslikken die zo groot zijn als zichzelf en soms zwaarder dan zichzelf. Het valt niet alleen vissen en schaaldieren aan, maar soms ook vogels als het tijdens de paaiperiode uit het water springt. Voor het menselijk leven is deze vis niet gevaarlijk, omdat hij 1.5 meter en 20 kilogram weegt, maar hij kan een duiker of visser ernstig verwonden. Het is een absoluut roofdier en valt alles aan wat beweegt. Er zijn niet veel vijanden van de zeeduivel op grote diepte, de vis is alleen bang voor haaien, octopussen en andere zeereuzen die ermee kunnen omgaan.
Een heel interessant punt bij het vangen van deze vissen is dat de gevangen exemplaren voor de helft gebruikt zijn en meestal vrouwelijk zijn. Dit betekent niet dat mannetjes meer aanpassingsvermogen hebben en zich beter verbergen dan de vrouwtjes, maar een ander interessant kenmerk van de vis. Wanneer ze een grootte van slechts 4 centimeter bereiken, hechten de mannetjes hun tanden aan het vrouwtje en beginnen ze samen met haar te groeien, waarbij ze hun onafhankelijkheid van afzonderlijke organismen verliezen en een tweede exemplaar in het lichaam van de partner worden. Het doel van deze transformatie is om op het juiste moment sperma te leveren voor de bevruchting van het vrouwtje, zodat ze niet op zoek is naar een partner wanneer de paaitijd aanbreekt. Wanneer een vis op de markt wordt gekocht, is het goed mogelijk dat de gekochte vis er nog een paar meebrengt. Wat krijgt een shopper van zeevruchten nog meer bij de aankoop van een zeeduivel?
Kenmerken en heilzame eigenschappen van zeeduivelvlees
Zeeduivel is een geslacht van bodemvissen, met 12 soorten, maar verschillende daarvan zijn eetbaar. De zwartbuikzeeduivel, die de Atlantische Oceaan bewoont van Ierland tot Noord-Afrika en ook voorkomt in de Middellandse Zee, is een onderdeel van visserij. Ook de Europese ondersoort, die in de wateren ten noorden van het continent leeft, is eetbaar. De Amerikaanse zeeduivel is ook van culinair belang en wordt overal langs de westkust van Noord-Amerika gevonden. In de Stille Oceaan, van Kamtsjatka tot Japan, kan een andere soort zeeduivel met waardige culinaire kwaliteiten worden gevangen. In feite vertegenwoordigen alle soorten een dure culinaire delicatesse en zijn ze een echt gastronomisch wonder.
Wanneer deze vis op de markt wordt gebracht, wordt deze vaak ingevroren en aangetroffen in visfilets. Het vlees is vetarm en verliest snel vocht en smaak wanneer het wordt ingevroren, dus verse of gekoelde vis wordt aanbevolen.
Het vlees van de zeeduivel is wit, lekker, rijk aan vitamine A en D, bevat veel mineralen, eiwitten en aminozuren en heel weinig vet, waardoor het een dieet is. Het kan worden opgenomen in het dieet van mensen die hun gewicht onder controle willen houden, maar ook van mensen die lijden aan atherosclerose en diabetes.
Het vitaminecomplex helpt samen met magnesium, jodium, fosfor en ijzer in visvlees bij ziekten van het endocriene systeem, het hart en de bloedvaten.
Het witte vlees zonder been is een goede bron van eiwitten en sporenelementen voor zwangere vrouwen en kinderen, ouderen en actieve mensen.
Smaakkwaliteiten van zeeduivelvlees
Hoewel na de vangst de helft van de vis verloren gaat en alleen de staart overblijft voor consumptie, is het resultaat uitstekend. Het vlees is heel licht, met kleine roze strepen, het heeft een aangename smaak en een licht merkbare zoetheid.
Tijdens het koken wordt het vlees dikker en om te voorkomen dat het uitdroogt, is het goed dat de culinaire verwerking van de vis kort is.
Niet alleen het vlees wordt gegeten, maar ook de kuit van de vis, en in de oosterse keuken wordt er met de lever en vinnen ook culinair geëxperimenteerd.
Manieren om zeeduivel te bereiden in verschillende nationale keukens.
Qua keuken is er een soort indeling te maken in aparte geografische regio's, wat interessante trends laat zien.
Zeeduivel in de Europese keuken
Zeeduivel wordt het best gebakken geserveerd, in voedzame vissoepen en bouillons, erg geliefd in de Franse keuken. De vinnen en koppen worden eraan toegevoegd. De lever wordt gemarineerd en tot vispastei gemaakt, dit gebeurd in Frankrijk en Spanje. De vis wordt geserveerd als luxe gebakken medaillons met worteltjes, bessensaus, geroosterde aardappelen of asperges.
Het Europese kookassortiment omvat ook een gearomatiseerde witte filet, die gebakken wordt geserveerd met een kaaskorst verrijkt met het aroma van rozemarijn en een in de oven gebakken groentesaus met roomtextuur.
Deze magere vis wordt opgerold gebakken met een vulling van pittige kruiden, tomaat en citroenschil.
In de mediterrane keuken wordt de vis gekookt en gestoofd. Het wordt toegevoegd aan vissoepen en risotto met vis.
In Noord-Afrika en Sicilië wordt het toegevoegd aan couscous.
Zeeduivel in Oosterse Keuken
In het Oosten wordt vis zeer gewaardeerd. In Japan wordt niet alleen het vlees, maar ook de huid, vinnen en zelfs de maag van de zeeduivel gebruikt voor culinaire doeleinden.
In China worden er snelle maaltijden mee bereid. Het vlees wordt licht gebakken in een wok en sojasaus, koriander en gember worden toegevoegd. Gestoomde bamboe, rijst en uien zijn een bijgerecht bij de vis.
In Korea maken ze een rijke zoete zeeduivelsoep met groenten en andere zeevis. Er wordt ook een vulling voor rijstpannenkoekjes mee gemaakt.
Zeeduivel in de Amerikaanse keuken
In Amerika wordt deze vis meestal gegrild. Ze gebruiken niet de filets van de vis, maar stukken vlees op het bot en dit maakt het vlees zeer sappig, gekookt met olijfolie en zout. De resulterende viskotelet wordt geserveerd met gestoofde cognac of aardappelpuree.
Deze grote, lelijk uitziende platvis is lekker en gezond en kan geconsumeerd worden door mensen met gezondheidsproblemen of overgewicht. Interessante recepten zijn gegrilde zeeduivel, sushi met vis, zeeduivelschilfers, zeeduivel met mosselen, met kappertjes, maar ook bereid in Spaanse stijl en vele andere geweldige aanbiedingen van de meesterkoks.
