Paddenstoelen zijn vreemde organismen die tussen het plantenrijk en het dierenrijk in zitten. In de zeventiende eeuw dachten sommige Europeanen zelfs dat ze door de duivel waren gemaakt.
Paddenstoelen bevatten veel eiwitten, maar ook veel andere stoffen die gerechten met paddenstoelen of champignons juist hun karakteristieke smaak en geur geven.
Maar naast dat ze lekker zijn, kunnen paddenstoelen ook gevaarlijk zijn, vooral als je besluit ze zelf te gaan plukken. Sommige giftige paddenstoelen veroorzaken onomkeerbare orgaanschade.
Sommige van de giftige paddenstoelen zijn dodelijk en zelfs een arts kan je niet redden. Als je een paddenstoelenliefhebber bent kun je daarom het beste gekweekte bospaddenstoelen kopen. Maar als je ook dol bent op verzamelen, moet je heel voorzichtig zijn.
Zelfs één giftige paddenstoel die bij toeval tussen de eetbare wordt gelegd bij het plukken, kan giftige stoffen afgeven, dus gooi bij twijfel de hele mand weg.
Onthoud dat je alleen paddenstoelen moet consumeren die er perfect uitzien en niet alleen eetbaar zijn. Oude en met wormen bezaaide paddenstoelen veroorzaken maagklachten en misselijkheid.
Verzamel geen paddenstoelen in een plastic zak, omdat ze door de hitte hier in giftige stoffen zullen vormen. Pluk geen paddenstoelen in de buurt van wegen en fabrieken, omdat ze de gifstoffen uit de omgeving ophopen.
Het is een absolute misvatting dat alle eetbare paddenstoelen een aangenaam aroma hebben en de giftige niet lekker ruiken. De bospaddenstoel verschilt qua geur helemaal niet van zijn giftige tweelingbroer - de witte en ook de groene vliegenzwam.
De champignons heeft aan de onderzijde bruin-roodachtige kieuwen en de groene vliegenzwam heeft wit getinte kieuwen. Op het eerste gezicht kunnen ze echter makkelijk door elkaar worden gehaald.
De groene vliegenzwam (amanita) onderscheidt zich door een hangende vliezige ring, terwijl deze ringen bij bospaddenstoelen strakker zitten. Afhankelijk van de regio en het weer kan de kop een andere kleur hebben - het is mogelijk om groenachtige, bruinachtige, geelachtige, witte of grijsachtige te vinden. Het belangrijkste onderscheidende kenmerk is dat de kleuring in het midden van de kop altijd donkerder is dan de rand. Als je een groene vliegenzwam openbreekt, is hij wit en verandert hij niet van kleur.
De smakelijke melkzwam, die erg lekker is vooral gepekeld, heeft een giftige tweeling - de baardige melkzwam. De twee paddenstoelen zien er identiek uit, maar nadat ze zijn gebroken, stroomt er een verschillend gekleurd sap uit de kieuwen en stengels. Uit het steeltje van de saffraanmelkdop vloeit oranje sap en uit het steeltje van de baardige melkzwam komt juist een wit en kruidig sap.
Het vlees van baardige melkzwam is vlezig, hard, mals en heeft witachtige tinten. Het kenmerk is dat het niet van kleur verandert als het gesneden wordt. De kieuwen van deze giftige dubbelganger zijn dichter op elkaar geplaatst, vrij dun en breekbaar met een geel witachtige tot lichtroze kleur.
Een van de lekkerste paddenstoelen, het eekhoorntjesbrood, heeft twee giftige tweelingen: de satansboleet en de roodnetboleet.
Je kunt het eetbare eekhoorntjesbrood van de satansboleet onderscheiden aan de hand van verschillende kenmerken. Het onderste deel van de kieuwen van de satansboleet is rood en bij het eetbare eekhoorntjesbrood is het groenachtig. Wanneer hij gesneden wordt, wordt de giftige satansboleet vrij snel blauw. Soms worden sommige soorten eetbare eekhoorntjesbrood echter ook blauw, dus het is aan te raden deze alleen door experts te laten plukken.
