Rijstwafels zijn erg populair in ons land omdat het een caloriearm tussendoortje is dat we gemakkelijk overal mee naartoe kunnen nemen. Door het lage vetgehalte kun je thuis voor de tv, op het werk of tussen de hoofdmaaltijden door genieten van de knapperige cirkels zonder schuldgevoel.
De technologie voor het maken ervan is gebaseerd op warmtebehandeling en druk, en precisie is van groot belang. Zelfs de kleinste onbalans in termen van vocht, ingrediënten, tijd en temperatuur kan het eindresultaat verpesten.
Hoewel beschouwd als een moderne snack, hebben rijstwafels een oude geschiedenis. Hun variaties zijn bekend in een aantal landen. Ze zijn het populairst in Japan en de landen in de Stille Oceaan, waar ze al honderden jaren bestaan. We betwijfelen of je verrast bent, aangezien de rijstproductie daar belangrijk is voor de economie en de rijstkorrel de basis is van veel gerechten en voedsel.
Het proces van het koken van rijstwafels is gebaseerd op de juiste combinatie van warmte en druk. Rauwe rijst wordt voorgeweekt in water tot een bepaald vochtgehalte is bereikt. De verwerking vindt plaats in een speciale machine, die ook vrij duur is.
De rijst wordt in een gietijzeren vorm gegoten en verhit tot een zeer hoge temperatuur. Daarna wordt een schuifplaat geopend om een vacuüm op de natte rijstmassa te creëren. Na 8 tot 10 seconden blootstelling aan hitte bij een bepaalde druk, zet het vormdeksel uit, waardoor een nog groter vacuüm op de inhoud ontstaat. In de laatste seconden van het verwarmen explodeert het mengsel en vult het de vormruimte.
De afgewerkte rijstwafels vallen op een lopende band met één of meerdere sproeikoppen die zout of andere smaakmakers toevoegen.
De rijstwafels gaan over de lopende band naar het verpakkingsgebied, waar ze met de hand worden verwijderd, gecontroleerd op breuk, in folie worden geseald voordat ze uiteindelijk worden verpakt en klaar zijn om te eten.
